รู้จักมองโกเลียใน

รู้จักมองโกเลียใน

ปกครองตนเองมองโกเลียใน เป็นเขตปกครองตนเองแห่งหนึ่งของสาธารณรัฐประชาชนจีน ทางทิศเหนือติดต่อกับประเทศมองโกเลีย ซึ่งเป็นระยะทางส่วนใหญ่ของพรมแดนของจีนที่ติดกับมองโกเลีย (ติดกับจังหวัดดอร์โนโกวิ จังหวัดซือบาตาร์ จังหวัดเอิมเนอโกวิ จังหวัดบายันฮองกอร์ จังหวัดโกวิ-อัลไต และจังหวัดดอร์นอดของมองโกเลีย) ระยะทางของพรมแดนจีน–มองโกเลียที่เหลือเป็นอาณาเขตทางทิศเหนือของเขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์และมณฑลกานซู่ นอกจากนี้ มองโกเลียในยังติดต่อกับประเทศรัสเซีย ซึ่งเป็นระยะทางส่วนน้อยของพรมแดนของจีนที่ติดกับประเทศรัสเซีย (ติดกับดินแดนซาไบคัลสกีของรัสเซีย) เมืองหลวงของมองโกเลียใน คือ โฮฮอต

เขตปกครองตนเองมองโกเลียในก่อตั้งขึ้นใน ค.ศ. 1947 โดยรวมมณฑลของสาธารณรัฐจีนในอดีต ได้แก่ มณฑลซุยหย่วน มณฑลชาร์ฮาร์ มณฑลเร่อเหอ มณฑลเหลียวเป่ย์ และมณฑลซิงอาน รวมถึงส่วนเหนือของมณฑลกานซู่ และเขตปกครองตนเองหนิงเซี่ย

พื้นที่ของมองโกเลียในใหญ่เป็นอันดับที่ 3 เมื่อเทียบกับทุก ๆ เขตปกครองระดับมณฑลของจีน โดยมีพื้นที่ประมาณ 1,183,000 ตารางกิโลเมตร คิดเป็นร้อยละ 12 ของพื้นที่พื้นดินทั้งหมดของจีน เนื่องจากมองโกเลียในมีลักษณะพื้นที่แคบยาวพาดตามชายแดนภาคเหนือของจีน จึงแบ่งเขตทางภูมิศาสตร์ออกเป็นเขตตะวันออกและเขตตะวันตก เขตตะวันออกมักจะรวมอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน (แมนจูเรียในอดีต) ส่วนเขตตะวันตกจะรวมอยู่ในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของจีน จากข้อมูลสำมะโนประชากรปี ค.ศ. 2010 ของจีน มองโกเลียในมีประชากร 24,706,321 คน คิดเป็นร้อยละ 1.84 ของประชากรทั้งหมดของจีนแผ่นดินใหญ่ เป็นเขตปกครองระดับมณฑลที่มีจำนวนประชากรมากเป็นอันดับที่ 23 ของจีน ประชากรส่วนใหญ่ของมองโกเลียในเป็นชาวฮั่น ตามด้วยชาวมองโกลซึ่งมีจำนวนน้อยกว่า แต่ก็มีมากถึง 5 ล้านคน (ค.ศ. 2019) ซึ่งเป็นกลุ่มประชากรมองโกลที่ใหญ่ที่สุดในโลก และใหญ่กว่าชาวมองโกลในประเทศมองโกเลีย

มองโกเลียในเป็นหนึ่งในเขตปกครองระดับมณฑลของจีนที่ได้รับการพัฒนาทางเศรษฐกิจ โดยมีผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศต่อหัวต่อปีใกล้เคียง 13,000 ดอลลาร์สหรัฐ (ค.ศ. 2019) ซึ่งอยู่ในอันดับที่ 5 ของประเทศ ภาษาทางการที่ใช้ ได้แก่ ภาษาจีนกลาง และภาษามองโกเลีย โดยตัวอักษรที่ใช้เขียนภาษามองโกเลีย คือ อักษรมองโกเลียดั้งเดิม แต่ในประเทศมองโกเลียจะใช้อักษรซีริลลิกมองโกเลียในการเขียน

แนะนำสถานที่ท่องในมองโกเลียใน

1. ทุ่งหญ้าเอ้อเอ่อตัวซือ

ทุ่งหญ้าเอ้อเอ่อตัวซือ 鄂尔多斯草 ทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของเทือกเขา หยินซาน เป็นแหล่งท่องเที่ยวระดับ AAAA ก่อตั้งขึ้นในปี 2004 เป็นที่สนับสนุนโครงการสำคัญของเมือง Ordos หน่วยอุตสาหกรรมวัฒนธรรมที่สำคัญของภูมิภาคปกครองตนเองและหน่วยการการท่องเที่ยวที่เป็นที่ต้องการของประเทศ ครอบคลุมพื้นที่ 16,000เอเคอร์ หนึ่งในสถานที่พักผ่อนหย่อนใจมีกระโจมของชาวมองโก ( เกอร์ ) ประกอบด้วยมากกว่า 300 หลัง ท่นจะได้ชมฝูงแกะ ฝูงแพะ ที่เดินกันขวักไขว่เต็มทุ่งหญ้า

2. สุสานเจงกิสข่าน

สุสานเจงกิสข่าน (Mausoleum of Genghis Khan) สุสานมหาบุรุษแห่งสงครามทะเลทรายที่มีชื่อเสียงก้องโลกโดยสุสานนั้นตั้งอยู่บริเวณทุ่งหญ้ากันเด๋อลื่อำเภออีจินฮั่วลั่วตั้งอยู่บนเนื้อที่ 1,500 ตารางกิโลเมตรสุสานยังเป็นที่ตั้งของหอที่ระลึกเจงกีสข่านรูปทรงแปดเหลี่ยมสูง 20 เมตรหลังคาสร้างเป็นสถาปัตยกรรมแบบมองโกลประดับกระจกสีหลืองและน้ำเงินวาวภายในมีรูปปั้นของเจงกีสข่านและรูปที่แสดงชีวประวัติของเจงกีสข่านโครงสร้างหลักของสุสานเป็นอาคารทรงกระโจมแบบมองโกลหลังใหญ่ 3 หลังเชื่อมด้วยทางเดินยาวอาคารหลักหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่ตรงกลางมีรูปปั้นหินอ่อนของเจงกิสข่านในท่นั่งสูง 4 เมตรสร้างขึ้นเพื่ออนุสรณ์ระลึกถึงมหาบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ส่วนด้านหลังรูปปั้นเป็นรูปแผนที่อาณาขตอันกว้างใหญ่ไพศาลของราชวงศ์หยวนส่วนอาคารทางตะวันออกเป็นที่ตั้งโรงศพของภรรยาและลูกชายคนที่ 4 และอาคารตะวันตกเปืนที่จัดแสดงอาวุธคู่กายของเจงกิสข่านตลอดการเดินทางยาวที่เชื่อมต่อระหว่างอาคารมีภาพเขียนสีปูนเปียกหรือเฟรสโกเล่าเรื่องราววิถีชีวิตของเจงกิสข่นและกุบไล่ข่านหลานชายของนักรบบนหลังม้าผู้ยิ่งใหญ่แห่งมองโกลเช่นเดียวกับเจงกิสข่านด้านหลังของอาคารหลักหลังใหญ่ยังเป็นที่ตั้งของโลงศพ 3 โลงคลุมด้วยผ้าต่วนสีเหลืองซึ่งว่ากันว่าเป็นโลงศพของเจงกิสข่านและภรรยาทั้ง 3

3. มองโกเลียหยวนหลิว

มองโกเลียหยวนหลิว ได้รับการจัดอันดับให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวระดับ AAAA  เป็นสถานที่ท่องเที่ยวครบวงจรที่ผสมผสานวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ และทิวทัศน์ทางธรรมชาติ มีทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ ทะเลสาบลึก และมรดกทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมอันยาวนาน เป็นสถานที่ที่ดีในการเรียนรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์มองโกเลีย

4. เนินทรายเสี่ยงซาวาน

เนินทรายเสี่ยงซาวาน ตั้งอยู่ในเขตทะเลทรายคู่ปู้ฉี่ เป็นทะเลทรายที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 7 ของจีน เนินทรายส่วนใหญ่บริเวณทะเลทราย Kubuqi มีความสูงราว 10-15 เมตร และเนินทรายกว่า 80% มีการเคลื่อนตัวตามแรงลมและสภาพอากาศอยู่ตลอดเวลา